Το πικρόξυλο χρησιμοποιείται παραδοσιακά από τους γηγενείς της Νότιας Αμερικής για τον πυρετό; την ελονοσία; τις παθήσεις του ήπατος και της χολής; τα παράσιτα; τους μυϊκούς σπασμούς; τα δαγκώματα φιδιών. Οι ινδιάνοι της Βραζιλίας χρησιμοποιούν τον κορμό σε σωματικές πλύσεις για την ιλαρά; και σε στοματικές πλύσεις μετά από εξαγωγή δοντιών μια και το πικρόξυλο έχει αντισηπτικές και αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Στη βοτανοθεραπεία η κουασσία ενδείκνυται ως τονωτικό; ήπιο υπακτικό; χολαγωγό και ηπαταγωγό; ενάντια σε παράσιτα του δέρματος; του τριχωτού και του γαστρεντερικού (αντιφθειρικό; αντιλεϊσμανιακό; ανθελμινθικό); αλλά και για την ψώρα. Επίσης θεωρείται αποτελεσματικό ορεκτικό και ενδείκνυται σε περιπτώσεις Νευρικής Ανορεξίας; δυσπεψίας (φούσκωμα) και δυσκοιλιότητας. προστατευτική δράση έναντι ορισμένων μορφών καρκίνου (λευχαιμία κλπ.) καθώς και ενάντια στην εμφάνιση ελκών του γαστρεντερικού συστήματος. Το πικρόξυλο είναι ένα βότανο με εξαιρετικές ιδιότητες κατά του σακχαρώδη διαβήτη και της χοληστερίνης. Ρυθμίζει και τα δύο αποτελεσματικά και θεωρείται ο καλύτερος ρυθμιστής της γλυκόζης από όλα τα άλλα βότανα που βοηθούν στη νόσο.